Heemstede, December 2006.
|
PREFACE This was
the new beginning of my internet site to prove that I always develop
consequently certain themes and to prove that I know quite well the direction
where I want to go to. This, even when I have so many different directions in
which I express different parts of myself, of my
feelings. I heard of some people who like my work that they found it difficult to understand the great
differences in ways of expression in my work, that this came from one and the
same person. Perhaps I could have been famous already a long time
when I had limited myself to only one direction, that was consequent and
directly recognisable. Everybody was
astonished about my “blues” of 1956- But my
greatest satisfaction I get from the discovery of yet another territory in
myself that I have to express in yet another way. In the
following 12 pages you see all these "directions" hang near each other
so to speak. I myself find that very fascinating and why should not I give
myself that pleasure? The fate of a forerunner is already difficult enough. When one
like every work apart, what can one reasonably have to criticize? Perhaps
that one does not understand the complexity and many sidedness of this artist
but just that makes a work of art or an artist exiting. I have
developed many new ways of expression in the art in which I could
express all my many feelings and in which I can go on working. Exactly
these great contrasts stimulate me enormously. |
INLEIDING Dit was het nieuwe begin
van mijn internetsite om te bewijzen dat ik altijd consequent bepaalde
thema's steeds verder ontwikkel en om te bewijzen dat ik goed weet waar ik
heen wil. Dit, ondanks mijn vele verschillende richtingen
waarin ik verschillende delen van mijzelf, dus van mijn gevoelens, uitdruk.
Ik had namelijk van sommige mensen, die mijn werk heel goed vinden, de
kritiek gekregen dat ze moeite hadden met de grote verschillen in uitdrukkingswijze
in mijn werk. Kwam dit van één en dezelfde persoon? Misschien was ik allang beroemd geweest als ik mij
tot één richting beperkt had, consequent en direct herkenbaar. Iedereen was verbaasd over mijn blauwen van 1956
tot 1967, waarin ik een totaal onbekende gevoelswereld
vorm gaf, door niemand anders geïnspireerd. Ik had 50 jaar lang blauwen kunnen maken, ik heb
nog schetsen genoeg. Maar mijn grootste bevrediging vind ik in het ontdekken
van steeds weer nieuwe gebieden in mijzelf die ik steeds weer op een andere
manier moet uitdrukken. In de volgende 12 pagina’s ziet u al deze
verschillende "richtingen" door elkaar "gehangen" bij
wijze van spreken. Zelf vind ik dat uitermate spannend en waarom zou ik
mijzelf dat genoegen niet gunnen? Het lot van een voorloper is toch al zo
moeilijk. Als men ieder werk afzonderlijk goed vindt, wat kan
men dan in hemelsnaam nog aan te merken hebben? Hoogstens dat men de
complexiteit of veelzijdigheid van deze kunstenaar niet begrijpt;
maar dat is juist intrigerend, opwindend, en dat moet een kunstwerk en een
kunstenaar toch ook zijn. Ik heb vele nieuwe uitdrukkingswijzen
ontwikkeld in de kunst, waarin ik al mijn gevoelens kwijt kan en waaraan ik
altijd door kan werken. Juist die grote contrasten stimuleren mij enorm. |