Heemstede, December 2006.

 

« previous/vorige

 

 

PREFACE

 

This was the new beginning of my internet site to prove that I always develop consequently certain themes and to prove that I know quite well the direction where I want to go to. This, even when I have so many different directions in which I express different parts of myself, of my feelings. I heard of some people who like my work that they found it difficult to understand the great differences in ways of expression in my work, that this came from one and the same person.

Perhaps I could have been famous already a long time when I had limited myself to only one direction, that was consequent and directly recogni­sable. Everybody was astonished about my “blues” of 1956-1967, in which I gave form to a totally unknown world of feeling, inspired by no one else. I could have made blue paintings for 50 years, I have still enough sketches and could have made more and different ones.

But my greatest satisfaction I get from the discovery of yet another ter­ritory in myself that I have to express in yet another way.

In the following 12 pages you see all these "directions" hang near each ­other so to speak. I myself find that very fascinating and why should not I give myself that pleasure? The fate of a forerunner is already difficult enough.

When one like every work apart, what can one reasonably have to criticize? Perhaps that one does not understand the complexity and many sidedness of this artist but just that makes a work of art or an artist exiting.

I have developed many new ways of expression in the art in which I could express all my many feelings and in which I can go on working. Exactly these great contrasts stimulate me enormously.

 

 

volgende/next »

 

 

INLEIDING

 

Dit was het nieuwe begin van mijn internetsite om te bewijzen dat ik altijd consequent bepaalde thema's steeds verder ontwikkel en om te be­wijzen dat ik goed weet waar ik heen wil.

Dit, ondanks mijn vele verschillende richtingen waarin ik verschillende delen van mijzelf, dus van mijn gevoelens, uitdruk. Ik had namelijk van sommige mensen, die mijn werk heel goed vinden, de kritiek gekregen dat ze moeite hadden met de grote verschillen in uitdrukkingswijze in mijn werk. Kwam dit van één en dezelfde persoon?

Misschien was ik allang beroemd geweest als ik mij tot één richting be­perkt had, consequent en direct herkenbaar.

Iedereen was verbaasd over mijn blauwen van 1956 tot 1967, waarin ik een totaal onbekende gevoelswereld vorm gaf, door niemand anders geïnspireerd.

Ik had 50 jaar lang blauwen kunnen maken, ik heb nog schetsen genoeg. Maar mijn grootste bevrediging vind ik in het ontdekken van steeds weer nieuwe gebieden in mijzelf die ik steeds weer op een andere manier moet uitdrukken.

In de volgende 12 pagina’s ziet u al deze verschillende "richtingen" door elkaar "gehangen" bij wijze van spreken. Zelf vind ik dat uitermate span­nend en waarom zou ik mijzelf dat genoegen niet gunnen? Het lot van een voorloper is toch al zo moeilijk.

Als men ieder werk afzonderlijk goed vindt, wat kan men dan in hemels­naam nog aan te merken hebben? Hoogstens dat men de complexiteit of veel­zijdigheid van deze kunstenaar niet begrijpt; maar dat is juist intrige­rend, opwindend, en dat moet een kunstwerk en een kunstenaar toch ook

zijn. Ik heb vele nieuwe uitdrukkingswijzen ontwikkeld in de kunst, waar­in ik al mijn gevoelens kwijt kan en waaraan ik altijd door kan werken. Juist die grote contrasten stimuleren mij enorm.